Λίγο ο καιρός(σιγοψιχαλίζει), λίγο η "ατμόσφαιρα" της σημερινής ημέρας(Μ. Παρασκευή) συντέλεσαν σε μια μελαγχολική διάθεση από την ώρα που ξύπνησα... Λίγο το όνειρο που είδα εχθές στον ύπνο μου(μην περιμένεις να το αποκαλύψω), λίγο η παραδοσιακή συνάντηση παλιών συμμαθητών και γειτόνων σήμερα το βράδυ(στην περιφορά του επιταφείου της ενορίας μας) συντέλεσαν σ' ένα flashback γλυκών αναμνήσεων της παιδικής ηλικίας και των σχολικών χρόνων καθώς έπινα το πρωινό καφεδάκι...
Καλή Ανάσταση να έχουμε... κι ας αφήσουμε τον Σωκράτη να μας πει κάτι...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Το νεράιδα ήταν για μένα;
;-)
Χρόνια πολλά, Χριστός Ανέστη κι από δω Μανώλη μου! Άντε και τα λέμε σύντομα κι από κοντά!
Δημοσίευση σχολίου