Η γνωριμία μου με την Anne Clark...

Από μικρός είχα πάθος με τη μουσική. Ή μάλλον ας το πω καλύτερα. Είχα πάθος με το ραδιόφωνο. Τα ακούσματα μου εναλλάσονταν κατά καιρούς. Τα τελευταία 2-3 χρόνια ακούω λίγο εναλλακτικά πράγματα. Indy pop, alternative rock κλπ. Πριν μια βδομάδα λοιπόν ξεκινήσαμε με τον κολλητό μου να πάμε μια εκδρομούλα. Από το προηγούμενο βράδυ είχε ετοιμάσει ο αθεόφοβος 3 cd για να ακούμε στο δρόμο. Κάποια στιγμή, ενώ ταξιδεύουμε, ακούω ένα κομμάτι που μ' αρέσει πολύ! "Ποιό είναι αυτό;" τον ρωτάω αμέσως. "Anne Clark - The Holy kiss", μου απαντά. Αυτό ήταν!
Όταν γυρίσαμε πίσω, μπήκα αμέσως στο youtube και άρχισα να ακούω τραγούδια της Anne Clark, το ένα πίσω από το άλλο! Απλά... την έχω λατρέψει! Είναι ιδιαίτερη καλλιτέχνιδα. Δεν τραγουδάει ακριβώς. Απαγγέλει θα έλεγα. Η ίδια γράφει τους στίχους και η μουσική που τους συνοδεύει είναι εκπληκτική! Η δισκογραφική της δουλειά ξεκινάει απο το 1982! Άργησα λίγο να την γνωρίσω. Κάλλιο αργά παρά ποτέ όμως...

Μια γεύση απο Anne Clark...



Our Darkness

Through these city nightmares you'd walk with me

And we'd talk of it with idealistic assurance

That it wouldn't tear us apart

We'd keep our heads above the blackened water

But there's no room for ideals in this mechanical place

And you're gone now



Through a grimy window that I can't keep clean

Through billowing smoke that's swallowed the sun

You're nowhere to be seen



Do you think our desires still burn

I guess it was desires that tore us apart

There has to be passion

A passion for living, surviving

And that means detachment

Every-body has a weapon to fight you with

To beat you with when you are down

There were too many defences between us

Doubting all the time

Fearinf all the time

Doubting all the time

Fearinf all the time

That like these urban nightmares

We'd blacken each other skies



When we passed the subway we tried to ignore our fate there

Of written threats on endless walls

Unjustified crimes carried on stifled calls

Would you walk with me now through this pouring rain

It used to mingle with our tears then dry with the hopes

That we left behind

It rains even harder now .