Κι όμως είμαι ακόμα εδώ...

Μετά από, σχεδόν, 3 μήνες απουσίας από τη μεγάλη αυτή παρέα των bloggers, είμαι πάλι εδώ. Η αλήθεια είναι ότι όλο αυτό το διάστημα σκεφτόμουν μήπως θα πρέπει να "αποχωρήσω"... ησύχως! Σαν ένας ακόμη "αδύναμος κρίκος". Κι όμως είμαι ακόμα εδώ!
Το βραδάκι του Σαββάτου είχα βγει για ποτάκι με καλούς φίλους. Η παρέα... ανάμικτη. Κάποια στιγμή "έπεσε" στο τραπέζι και το καυτό θέμα των ημερών μας. Όχι! Δεν είναι η κρίση της οικονομίας! Άλλωστε εμείς φτωχαδάκια είμαστε... τί έχουμε, τί θα χάσουμε;!!! Άλλο είναι το καυτό θέμα της εποχής που διανύουμε. Τουλάχιστον για την γενιά των 30άρηδων. Οι διαπροσωπικές σχέσεις! Γιατί η εποχή μας είναι εποχή της αποξένωσης και της μοναχικότητας; Τί φταίει; Γιατί πλέον οι περισσότεροι κάνουν οικογένεια στα 35 τους... και ΑΝ κάνουν; Ποιά η ευθύνη του αντρικού και ποιά του γυναικείου φύλου σε όλο αυτό το θέμα;
Τα συμπεράσματα που βγήκαν είναι:
1. Οι γυναίκες από τότε που ανεξαρτητοποιήθηκαν οικονομικά, επειδή οι συνθήκες των καιρών μας το απαιτούν, "έχουν χάσει λίγο την μπάλα".
2. Εμείς, οι άντρες, από την άλλη μεριά, γίναμε περισσότερο "μαλακούληδες" επειδή φοβηθήκαμε τον δυναμισμό που απέκτησαν οι γυναίκες ή μείναμε το ίδιο "μαλακοί", αλλά επειδή οι γυναίκες "ανέβηκαν" στην κλίμακα του δυναμισμού, φαίνεται ότι εμείς "πέσαμε".
3. Πρέπει επιτέλους να επιστρέψουμε στους καιρούς που ο άντρας ήταν ο κυνηγός και η γυναίκα το θήραμά του. Και εδώ θα πρέπει να τονίσω ότι και ο γυναικείος πληθυσμός της παρέας συμφώνησε.
Καλή εβδομάδα και καλό μήνα σε όλους...
Υ.Γ. Φίλε Αντώνη καλώς όρισες στο διαδικτυακό χώρο. Καιρός ήταν βρε αγόρι μου!